در برخی کشورهای آسیایی و آفریقایی که جمعیت مسلمان قابل توجهی دارند، ماه رمضان با جشن و برگزاری آیین‌های متعدد از جمله؛ تمیز کردن مساجد، تزیین خیابان‌ها و مراکز مذهبی، برپایی بازارچه‌ها با خرید ارزان قیمت، مسابقات هنری و ورزشی، بازی‌های جمعی، شادمانی‌ها و تفریحات شبانه، اجرای موسیقی‌های محلی و برپایی سفره‌های سحر و افطار آغاز می‌شود و مردم با عقاید مختلف از برکات ماه میهمانی بهره‌مند می‌شوند.
در کشور ما برخی رسوم ویژه ماه مبارک رمضان برگزار اما به دلیل بی‌مهری متولیان فرهنگی رونق چندانی ندارند و به جای ایجاد نشاط جمعی و ترغیب صحیح به روزه‌داری، صدای تهدید و ارعاب بلندتر می‌شود که معمولا نتیجه عکس به همراه دارد.
در قرآن، خداوند مومنین را برای روزه‌داری خطاب قرار می‌دهد و قضا و کفاره را جبرانی برای روزه نگرفتن معرفی می‌کند. در قانون روزه خواری در ملاعام به صراحت جرم انگاری نشده است اما قضات با استناد به ماده 638 کتاب تعزیرات قانون مجازات اسلامی برای تظاهر به روزه خواری حکم به مجازات می‌دهند که این موضوع در کشورهای عربستان، قطر، بحرین، عراق، اردن، کویت، سومالی و عمان با احکام خفیف یا شدید اجرا می‌شود اما در برخی کشورها مثل ترکیه، اردن، مالزی، آذربایجان، اندونزی، هند، پاکستان، مصر، الجزایر، لیبی، نیجریه و دیگر کشورهایی که جمعیت پایه مسلمان دارند، روزه خواری جرم نیست و ماه رمضان را با محبت و مدارا و گذشت گرامی می‌دارند.
تصویر: علی میری
