قدیمی ها اینجا را بنام «دِه قصرالدشت» می‌شناسند و آنها که در این گوشه از غرب شیراز زندگی می‌کنند گاهی اهالی «کَفِ دِهِ قصردشت» نامیده می‌شدند.
روستا یا کوشکی که در مجاورت چهارراه کنونی قصردشت که زمانی میدانی در میان آن قرار داشت، واقع شده است و دیگر از آن خانه‌باغ‌ها، باغ‌ها، گذرها، طاق‌ها و کوچه‌های تنگ و باریک و آبی که تا چند سال پیش در جوی‌های آن روان بود، نشانی دیده نمی‌شود و مسجد «بَعدی» یا «بَردی» و امامزاده شاهزاده محمد(ع) آن در میان انبوهی از ساختمان‌ها و آپارتمان‌های طاق و جفت محاصره شده است و از چشم شهروندان پنهان.در میان این حجم از دستکاری در باغ‌ها و محله قصردشت فقط یکی دو کوچه از آن روستای سرسبز و خرم به جا مانده است و قدیمی‌های محله می‌گویند دیگر ده قصردشت وجود خارجی ندارد. محله‌ای که روزگاری در میان درختان انار و خرمالو محصور بود و جوی آب آن هر رهگذری را مجذوب زیبایی‌های این محله قدیم شیراز می‌کرد اکنون فقط نامی از گذشته را یدک می‌کشد و هوایش هم تفاوتی با دیگر نقاط شهر نمی کند.
باغات قصردشت در چند سال اخیر با بی توجهی مسئولین و شهرداری شیراز و تفکیک این اراضی تبدیل به منطقه مسکونی شده و فضای باغات در حال تخریب هستند و از طرفی موجب شده که هوای شیراز نامطلوب و نامطبوع شود.بر اساس قول قدما، بزرگان و فرهیختگان این محل مانند محمود شعبانی (صاحب کتاب مجموعه اشعار هزارباغ) و علیرضا شاپور شهبازی، باستان‌شناس شهیر نام باستانی این منطقه «هزار باغ» بوده که با توجه به عمارت‌های زیبایی که در بعضی از باغ‌های این محل مانند باغ نوابی وجود داشته‌است مانند نگین و قصری مقابل دشت شیراز خودنمایی می‌کرده و می‌درخشیده است. همچنین در این محله حَرَم امامزاده ای به نام شاهزاده محمد(ع) قرار دارد که به روایتی فرزند امام موسی کاظم(ع) است. در قدیم به «مسجد بردی» هم شهرت داشته‌است، که دلیل آن وجود یک مسجد سنگی مربوط به قرن ششم هجری در این محله‌است که کتیبه‌های سنگی آن تا چند سال پیش در مسجد رئیس احمدی قصردشت موجود بود. اهالی قدیم شیراز این محله را «شربت خانه شیراز» می‌نامیده‌اند که علت اطلاق این صفت باغ های میوه فراوان این محله است که در وسعتی بیش از ده‌ها هکتار در گستره شهر شیراز قرار دارد.
به عبارتی این محله حدود صد سال قبل در بیرون از شهر قرار داشت و یکی از ییلاق‌های خوش آب و هوا برای سرمایه داران شیراز بوده‌است اما با افزایش جمعیت و مهاجرت روزافزون این محله در قلب شهر شیراز جای گرفت و زندگی شهرنشینی و ماشینی روز به روز بیشتر به نابودی طبیعت این محله دامن زد.
یکی از قدیمی‌های محله که در جوار حرم شاهزاده محمد(ع) ایستاده و با دوستانش دید و بازدید نوروزی می کند، می گوید: پس از مسجد جامع شیراز، مسجد بعدی یا بردی دومین مسجد قدیمی این شهر به شمار می‌رود و به همین دلیل هم نام آن را بعدی گذاشتند چراکه بعد از مسجد جامع عتیق دومین مسجد این شهر بوده است.او که عضو شورای محله قدیم قصردشت است، عنوان می کند که بسیار به اشتباه آن را مسجد بردی می‌شناسند درحالیکه نام اصلی‌اش بعدی است و اکنون هم این مسجد در محله قصردشت پابرجا و مرمت و بازسازی شده است.اما به گواه «فارسنامه ناصری»، مسجد بردی قریه‌ای در یک فرسنگی میانه شمال و مغرب شیراز ذکر شده است.
همچنین در فرهنگ جغرافیایی ایران جلد هفتم، این روستا، قصبه‌ای از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان شیراز، واقع در 6 هزارگزی شمال باختری شیراز، با ۵۲۹۳ تن سکنه ذکر شده که آب آن از قنات و نهر اعظم و راه آن آسفالته به شیراز است.یکی دیگر از اهالی دلیل نامگذاری خیابانی که از میانه محله می گذرد را که صاحب الامری است می‌گوید: در گذشته پیش‌نماز مسجد فردی به نام صاحب الامری بوده که به خاطر زنده نگه داشتن یادش این خیابان را صاحب الامری گذاشته‌اند اما همه به قصردشت آن را می‌شناسند.او هم اشاره می کند که از روستای قصردشت فقط یک کوچه باقی مانده که روبه‌روی مسجد بعدی قرار دارد و هنوز خانه‌هایی از گذشته در آن باقی مانده است اما ساختار محله به کل دیگر شکل و شمایل روستا و کوشک را ندارد و آپارتمان‌ها یکی پس از دیگری ساخته می‌شوند و آنچه محو می‌شود تاریخ این گوشه از شیراز است.فراموش نکنیم که در همین محله روزگاری باغ نوابی در شمال غربی فلکهٔ قصرالدشت یا مسجد بردی جای داشت و یکی از باغ‌های پُرآوازهٔ زمان قاجار بود که در اجرای پروژه قطارشهری شیراز بخشی از آن تخریب شد و تا سالها عرصه این باغ تاریخی به عنوان پارکینگ عمومی خودرو استفاده می‌شد و ساختمان قاجاری آن دستخوش تخریب های گسترده شد.
فرصت الدوله شیرازی ضمن اشاره به باغ‌های مهم و معتبر واقع در ده کرد و قصرالدشت از «باغ سرکار نواب که وکیل دولت انگلیس است» نام می‌برد و این همان باغی است که امروزه به باغ نوابی شهرت یافته‌است. منظور از سرکار نواب میرزا حسنعلی خان نواب شیرازی است. در دوران قاجار و در زمان حسنعلی خان نواب مدتی هندیان تابع دولت انگلیس در این باغ اقامت داشتند. نواب در جنوب شرقی این باغ ساختمانی بنا کرده‌است.
همچنانی که در تنها کوچه باقیمانده از دوران جلال و شکوه روستای قصردشت قدیم و از کنار اندک خانه‌های خشت و گلی آن عبور می‌کنم هنوز هستند زنان و مردانی که پیاده یا سوار بر دوچرخه و موتورسیکلت مسیر باریک این محله را طی و تاریخ پرشکوه محلات شیراز را یادآوری می‌کنند و هنوز ساختمان‌هایی از دوران گذشته این محله باقیست که می‌شود بازسازی کرد و به غرب این شهر شکوه و جلال دوباره بخشید، زیرا شیراز فقط بافت تاریخی میانه و اطراف حرم شاهچراغ(ع) نیست.
