شیراز تحلیل – سریال «روز خون» در فصل نخست با نگاهی به حادثه تروریستی شاهچراغ علیه السلام در شیراز موفق شد مورد استقبال بینندگان و مخاطبان قرار بگیرد.
مجموعه ای که طبق خبرها با موافقت صدا و سیما برای فصل دوم در ۲۶ قسمت مورد تایید قرار گرفته است و مراحل پیش تولید آن چندی است که آغاز شده است.
اینکه مجموعه های همانند« روز خون» با استفاده از توان و خلاقیت هنرمندان بومی هر منطقه تا چه اندازه می توانند در جذب مخاطب در کنار دیده شدن فعالیت اهالی هنر فارس مورد توجه قرار بگیرد موضوعی است که جای بحث ندارد و تجربه های پیشین در این خصوص نشان داده است که قطعا تولیدات استانی علاوه بر جذب مخاطبان بومی و ملی در ایجاد نشاط و امید در دل هنرمندان و عوامل بومی آن مجموعه موثر هستند تا جایی که در بلند مدت می تواند از بسیاری از مهاجرت های هنری پیشگیری و باعث اشتغال زایی در استانها از مسیر هنری شود.
جنبه دیگری که شاید کمتر به آن توجه شده است، معرفی استان ها و جاذبه های مختلف فرهنگی ، اجتماعی ، فرهنگی و باستانی است که می تواند به سادگی و بدون مستقیم گویی در دل یک داستان به مخاطبان داخلی و خارجی عرضه شود.
بطور مثال فارغ از اینکه سریالی همانند «روز خون» به یک حادثه حقیقی که منجر به شهادت تعدادی از هموطنان ما شد می پردازد، در دل روایت داستانی خود با استفاده از لوکیشن های مختلف شهری و منطقه ای در شیراز و فارس به معرفی این منطقه می پردازد.
از سوی دیگر رونق فعالیت های هنری از قبیل ساخت فیلم سینمایی و سریال در استان از سوی هنرمندان همین استان قطعا در جذب گردشگران می تواند تاثیری مهم داشته باشد.
استان فارس و شیراز از دیرباز و حتی پیش از انقلاب مقصد بسیاری از تولیدکنندگان آثار سینمایی بوده است، اما متاسفانه بسیاری از این تولیدات تنها از توان شیراز در جهت کار خود بهره بردند و پس از اتمام کار مشخص شده آسیب های وارده به فضاهای مختلف شهری و میراث فرهنگی تا چه اندازه بوده است.
برخی دیگر با استفاده از امکانات و حتی بودجه استانی و همان نگاه مهمان نوازانه اهالی شیراز تنها با نیروهای غیر بومی خود دست به فعالیت زدند به آنکه چه در بخش بازیگری و فنی از توان هنرمندان خلاق و پر توان استان بهره ببرند.
تاسف بار تر آنجاست که بسیاری از این تولید کنندگان با سواستفاده از عشق و استقبال هنرمندان بومی با قراردادهایی ناچیز از توان اهالی هنری استان فارس بهره برده اند و حتی حاضر نشدند در نقش های مکمل و فرعی با دستمزد های منصفانه از این افراد استفاده کنند.
از این دست اتفاقات و مشکلات در خصوص فعالیت های سینمایی و سریال در استانها بسیار است و متاسفانه بسیاری از افراد به شوق دیده شدن حاضرند از حقوق اصلی خود بگذرند.
به همین جهت است که معتقدم ساخته شدن آثاری همانند روز خون توسط تهیه کنندگان بومی می تواند علاوه بر جلوگیری از سواستفاده های احتمالی باعث آگاهی بخشی عمومی شود که هر تهیه کننده دیگری نتواند با ورود به استان فارس و یا رجوع به برخی مراکز که با شکلی غیر هنری به دلالی و سواستفاده از علاقه مندان می پردازند از توان استان بی آنکه چیزی به آن بیافزایید استفاده کند.
از سوی دیگر باید به این مورد توجه ویژه ای کرد که تولید هر سریال در مراکز استانها تا چه اندازه می تواند منافع بلند مدت و کوتاه مدت دیگری را تأمین کند:
نخست استفاده از توانایی هنرمندان و علاقه مندان در استانها و شهرستانها که به جای مهاجرت از شهر خود به پایتخت بتوانند در محل زندگی خود توانمندی های خود را ارائه دهند و در ادامه شاید این محلی برای معرفی آنان حداقل به تولیدات دیگر شود.
نکته دیگر اینکه تولیداتی همانند «روز خون» می تواند به جذب مخاطب رسانه ای همانند صدا و سیما یاری برساند چرا که حضور داستان ها و چهره های تازه همواره باعث جلب نظر مخاطبان جدیدی خواهد شد.
بحث مهمی همانند گردشگری ، اقتصاد هنر و حضور عوامل حرفه ای خود مجال دیگری را میطلبد اما اگر بخواهیم به اختصار آن را مورد توجه قرار دهیم همین کافی است که تولید هر مجموعه حداقل چندین ماه زمان میبرد و در زمان ساخته شدن این سریال ها به عواملی همانند اسکان، خورد و خوراک، حمل و نقل و … نیازمندند که با توجه به هزینه های اقتصادی قطعا ساخت یک سریال در استانها را استفاده از عوامل بومی باعث صرفه جویی بسیاری در هزینه های تولید می‌شود که می توان هزینه های جاری را کاهش و به بخش دستمزدها افزود و خود به خود این چرخه به اشتغال زایی هنری هم منجر خواهد شد.
به شرط آنکه تولیدکنندگان و برنامه ریزان بومی در این پروژه ها نقش داشته باشند که به واسطه دلسوزی نسبت به هنر منطقه خود اجازه سواستفاده همانند برخی پروژه ها را بگیرند.
در دورانی که فضای مدیا دچار تغییرات بنیادین شده است شاید بهتر است با بازنگری در بسیاری از فعالیت های پیشین، به توانمندی های هر منطقه و استان توجه بیشتری داشته باشیم.
سریال «روز خون» با تکیه بر توان هنرمندان و امکانات بومی می تواند شروعی تازه برای این مهم باشد که قطعا باید از سوی مدیران و سیاستگذاران هنری مورد توجه ویژه ای قرار بگیرد.
نوید جعفری
