نشستی فرهنگی با نام «آنگاه شیراز» به مناسبت 15 اردیبهشت، روز شیراز در کتابفروشی شیرازه برگزار شد.به گزارش شیرازتحلیل، سیروس رومی نویسنده و پژوهشگر تاریخ روزنامه‌نگاری فارس در ابتدای این نشست که پنجشنبه شب 15 اردیبهشت ماه جاری با حضور محمد کشاورز، نویسنده، کیوان نریمانی، شاعر و آرش تنهایی مدیرمسئول مجله آنگاه و نشر «گهگاه» برگزار شد با شعری در وصف شیراز به استقبال مراسم رفت.این روزنامه‌نگار پیشکسوت شیرازی، عنوان کرد که در مجموعه شعر بعدی‌اش از شیراز گفته می‌شود و دِین خودم را به این شهر ادا می‌کند. بالیدن شیراز وام‌دار فرهنگ و هنر جامعه ایرانی است
به گفته رومی، وقتی از شیراز حرف می‌زنیم نمی‌توانیم شیراز را از ایران جدا کنیم. بالیدن شیراز وام‌دار فرهنگ و هنر جامعه ایرانی است. در ایران ۱۰ شهر داریم که فرهنگی هستند: تبریز، اصفهان، نیشابور، قزوین و… اما شیراز حرف، حدیث، روایت و شعر دیگری دارد که بر می‌گردد به ساختار شهری و درونی این شهر؛ نفس و فرهنگ این شهر متفاوت از دیگر شهرهاست.
وی ادامه داد: اگر شهر دوبی زیبا شده است اما چیزی کم دارد و آن فرهنگ خاص آن شهر است که ندارد و ما این فرهنگ را داریم. فرهنگ شیراز برآمده از اندیشه و خلاقیت مردمانش است.
رومی گفت: شیراز بارها از ویرانی‌ها برخاسته است. این شهر می‌افتد اما بلند می‌شود و این بلند شدن نیرو و توان می‌خواهد و این توان را فرهنگ مردان و زنان شیرازی می‌سازند.
در میانه این نشست، کیوان نریمانی نیز درباره تصویر و سیمای شهر شیراز سخن گفت و به نوشته‌های هرتسفلد اشاره و عنوان کرد: در قدیمی‌ترین اسناد و گل‌نبشته‌های یافت شده ۸۴ بار نام شیراز آمده است.
آغاز شیراز امروزی به سال ۷۴ قمری بر می‌گردد
به گفته این شاعر و شهرساز، آغاز شیراز امروزی به سال ۷۴ قمری بر می‌گردد. در جنگ استخر در تنگ اللهاکبر در جایی به رسم طالع سنبله دایرهای رسم شد که شیراز کنونی بنیاد گذاشته شد. قدیمی‌ترین اثری که در شیراز از این دوره برجامانده مسجد جامع عتیق است. مسجد فوق تنها مسجدی است که کعبه دارد. بعد از آن آبادی و رونق مربوط به عضدالدوله دیلمی است.
نریمانی ادامه داد: آخرین بازسازی شیراز به دهه ۱۳۳۰ توسط «ایگار» بر می‌گردد. شیراز چرخش شرقی به غربی داشته اما از درون از جنوب به شمال ۴ حرکت داشته است.
وی با بیان اینکه شهر فقط سازه‌ها نیست، گفت: در شهرسازی ۵ بخش وجود دارد؛ راهها، لبه‌ها، پهنه‌ها و سپس لندمارک‌ها و در آخر گره‌ها؛ حافظیه بنایی است که گدار ساخته و از نظر معماری به شرح آن می‌پردازد. هنگام رویارویی با این بنا یا لندمارک چه پدیده‌ای رخ می‌دهد؟ با مصالح و وسایل روبه‌رو می‌شویم. دومین رویداد خود حافظ است که برای شما نه تجسد مکانی است بلکه شعرهای اوست پس درآمیزی شعر و فضا شکل می‌گیرد. شیراز هنوز پرروایت‌ترین شهر ایران است.
در پایان آرش تنهایی، مدیرمسئول مجله آنگاه و نشر گهگاه، نیز گفت: آن تصویری که هریک ما از یک سوژه در ذهن‌مان ساخته می شود تصور مهمی است. بنابراین در مجله آنگاه به دنبال این بودم که تصویر دورتری از تصور کودکی داشته باشیم. می‌خواستیم نگاه از بیرون و نه از درون به شیراز داشته باشیم.
به گفته این طراح گرافیک، شیراز همیشه پابرجا خواهد بود چون حافظ همیشه پابرجاست. خود انتقادی از دوره حافظ در این شهر وجود دارد.
تنهایی در ادامه تصویری که حافظ از شیراز ترسیم می‌کند را مورد اشاره قرار داد وگفت: تشبیه‌هایی که حافظ می‌سازد می شود از نظر جامعه شناسی مورد بررسی قرار گیرد. اعتدالی که در شیراز وجود دارد شگفت‌انگیز است.
وی شیرازِ آینده و امروز را مورد تاکید قرار داد و افزود: اینکه این شماره مجله آنگاه به شیراز اختصاص یافته و تجدید چاپ می‌شود و شیرازی‌ها و دیگران شیراز را دوست دارند یعنی تعلق خاطر بین شهروندانش این شهر و دیگر شهرها به شیراز زیاد است.
