جشنواره فجر به کدام سو می‌رود؟
شیرازتحلیل- چهلمین جشنواره فیلم فجر روزهای پررونقی را تجربه نمی‌کند و حاشیه‌اش بر اصل پیشی گرفته است. همانطور که از ترکیب سلیقه هیات انتخاب انتظار می‌رفت، فیلم‌های این دوره در حد و اندازه جشنواره‌ای سینمایی نیستند و منتقدان و مخاطبان شاید در اینجا باهم موافق باشند.
بسیاری از این فیلم‌ها، به باور منتقدان، گامی به عقب محسوب می‌شوند؛ در حالیکه مخاطبان انتظار داشتند مانند سال‌هایی که جشنواره موسم فیلم خوب دیدن بود در چهلمین سال برگزاری این رویداد آثاری درخور ببینند. البته چنانچه پیش‌تر یاد شد، نقش هیئت انتخاب بی‌تاثیر نبوده و با نگاه به فهرست آثار می‌توان دریافت که ایدئولوژی بر هوای فصل برداشت سینمای ایران حاکم بوده است.
با این حال، هر چقدر هم که جشنواره فیلم فجر انتظارها را در میان مخاطبان برآورده نکند، اما متر و سنجشی از یک سال فعالیت فیلمسازان است، چه فیلم‌اولی باشند و چه پرپیشینه.
جشنواره فیلم فجر شیراز که بیش از ۲۱سال عمر ندارد، متاثر از فضای کلی بوده است و امروز، جز خاطره‌ای دور برای نسلی خاص، از سالن‌های سینمایی که یارای استقبال از خیل جمعیت را نداشتند دیگر تصویری در ذهن نمانده است. جشنواره فیلم فجر شیراز در سال‌های نخستین برگزاری، هنگامه‌ای بود پرشگفتی؛ اما به‌مرور با تولد پردیس‌های سینمایی و به حاشیه رفتن سالن‌های قدیمی در دل شهر شیوه برخورد تماشاگر نیز با هنر هفتم به‌روز شد و صف‌های طولانی در مقابل سینما و دورهمی‌های سرپایی درون لابی سینما جای خود را به فیلم دیدنی فست‌فودی داد که فضای مجازی و گروه‌های اینترنتی آن را ترتیب داده‌اند..
فیلم ها در میان نوشته های هرچند کوتاه و کم‌کاراکتر نقدنویسان مجازی سردستی و گذرا شده است و تاثیر پول‌های کثیف هم در آن دیده می‌شود. برآیند نوشته‌ها حکایت از آن دارد که فضای حاکم بر فیلم‌ها، تولیدات سینمای ایران را محدود به ژانرهای دلخواه مخاطب نکرده و سلیقه سرمایه‌گذاران سینما بیشتر بر سلیقه مخاطب فیلم‌دوست می‌چربد.
